Waar tot vorige week Islamitische Staat de scepter zwaaide, luiden nu weer de kerkklokken. Kippenvel, krijgt Attiya Gamri daarvan. Maar het is niet genoeg, dat weet ze zeker. Pas als christenen hun eigen provincie hebben in Irak, kunnen ze verder zonder angst voor een nieuwe genocide. „Veiligheid staat nu op nummer één.”
Haar kleine handjes die aan het touw trokken, zodat de emmer vanuit de put naar boven kwam. Het is een van de beelden die Attiya Gamri (44) tevoorschijn kan roepen als ze terugdenkt aan haar jeugd in Arbo, een dorpje van pakweg 250 inwoners in het zuidoosten van Turkije. Alle inwoners waren christelijk, om precies te zijn: Syrisch-orthodox. Assyriërs, noemden ze zichzelf – een oeroud christelijk eilandje in een islamitische, Koerdische zee.
Lees meer ;
http://www.rd.nl/kerk-religie/attiya-gamri-rust-pas-als-vlakte-van-ninev%C3%A9-christelijke-oase-is-1.1168622